Vertrouwen en wantrouwen zijn sleutelbegrippen in dit tijdsgewricht. Verwijzen naar Jan Terlouws optreden in DWDD is al haast een cliché. Niet dat clichés fout zijn, integendeel: dat wat een mens het meeste aan het hart gaat, kan hij vaak alleen maar verwoorden in clichés. Ook in ‘governanceland’ is vertrouwen een veelgenoemd en –geroemd begrip (en zijn hier ook clichés te over). Er zou te veel vanuit wantrouwen georganiseerd worden, en we moeten het vertrouwen herstellen, ook, of juist, in de bestuurskamer. Wantrouwen is oud en fout. Vertrouwen is nieuw en gut...

Lees verder op henkdenuijl.wordpress.com