Monopolie op het gelijk helpt de praktijk van toezichthouden niet verder!

Afgelopen zaterdag stelde Henk den Uijl in een uitstekend artikel in het FD dat versimpeling niet helpt niet om de praktijk van het toezichthouden beter te begrijpen. Hij pleit ervoor om ingeval van problemen, de analyse te beperken tot het specifieke geval en zo lang mogelijk de neiging tot het doen van universele uitspraken en oordelen te verdringen.

Wij zijn het hiermee van harte eens en willen wel een stap verder gaan. Tegenwoordig staat bij toezichthouders zelfevaluatie en reflectie hoog in het vaandel met als doel dat ook zij leren en ontwikkelen. Dit betekent dat toezichthouders zeker als ingeval van problemen kritisch terug moeten kijken op hun doen en laten. Dit terugkijken moet ook in het licht van de toekomst staan. Dus niet alleen de vraag beantwoorden waarom het gegaan is zoals het is gegaan maar ook wat men in de toekomst anders gaat doen. Dit betekent dat het gesprek aangegaan moet worden binnen de Raad van Toezicht maar ook met de betrokkenen daarbuiten. Zo’n gesprek heeft alleen zin als partijen het monopolie op hun eigen gelijk opgeven, zich verplaatsen in de ander en oprecht nieuwsgierig zijn. En daarbij niet uit het oog verliezen dat toezicht mensenwerk is en blijft, hoe het ook georganiseerd en ingericht wordt.

Carla Dubbelman en Rixt Heegsma zijn beiden organisatieadviseur en toezichthouder.
Onder de vlag van Waarderend Toezicht adviseren, begeleiden en trainen zij Raden van Toezicht en Commissarissen waarbij zij specifiek aandacht hebben voor het goede gesprek.
www.waarderendtoezicht.nl